** "khamenei.ir" دو روز قبل از ماه مبارک در خبری می‌نویسد:" امسال نیز به روال سال‌های گذشته از ابتدای ماه مبارک رمضان نماز جماعت ظهر و عصر به امامت حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با حضور اقشار مختلف مردم در حسینیه امام خمینی رحمه‌الله اقامه می‌شود" و از این‌جاست که شوری از جنس نماز جمعه ‌هایی که به اقامت "آقا" برگزار می‌شود در دلمان می‌افتد و بقیه ماجرا ...

 

** نزدیک‌ اذان ظهراست که به محوطه بیت می‌رسیم و خوش‌‌باورانه از زمان حرکت به این می‌اندیشیم که حداقل می‌توانیم در صفوف آخرنمازگزاران در حسینیه امام خمینی(ره)، نماز را اقامه کنیم و بعد از آن چشمان‌مان به جمال امام‌مان آنهم از دور روشن می‌شود؛غافل از اینکه هستند عاشقانی که از صبح به آنجا آمده و خیلی زودتر از این‌ها، نیت ما را خوانده‌اند. البته برای ما اقامه نماز در حیاط بیرونی بیت به امامت رهبرانقلاب هم توفیقی است که قدرش را به خوبی می‌دانیم.

 

** حال و هوای خاص خودش را دارد، نمازخواندن به امامت "آقا"، آنهم در محل اقامت "آقا" و از همه مهمتر گوش دادن به صوت دلنشین"آقا". رهبر انقلاب با متانت و آرامش همیشگی نماز اول را به پایان می‌رسانند و پس از دعای ماه مبارک، احکام‌گوی "زلال احکام" سیما یعنی حجت الاسلام فلاح‌زاده با همان لهجه معروفش برای مامومین روزه دار از احکام روزه می‌گوید و ...

 

** به غیر از مردم، هستند مسئولینی که اقامه 2 وعده نماز در یک روز ماه مبارک به اقامت رهبر انقلاب را برای خود غنیمتی ارزشمند می‌‌دانند. سردار وحیدی وزیر دفاع، سعید جلیلی رئیس شورایعالی امنیت ملی و ... از این دست مسئولین هستند و البته در این بین، وجه مشترک این دو مسئول با ما، اقامه نماز در صفوف آخر محوطه بیرونی حسینیه امام خمینی (ره) است.

 

** همه حرکاتش پس از اقامه نماز، زیر نظر نمازگزاران است و البته 2 خبرنگار نمازگزار بیش از دیگران رفتارش را نظاره می‌کنند. بین 2 نماز، قرآن جیبی‌‌‌اش را درمی‌آورد و مشغول قرائت آیات الهی می‌شود و بلافاصله پس از اتمام نماز عصر، خود را به او می‌رسانیم. گرچه او در بین اهالی رسانه کمتر حاضر می‌شود اما پس از معرفی خود به عنوان خبرنگار، به گپ و گفت با او مشغول می‌شویم و او هم با متانت می‌شنود و پاسخ می‌دهد.

 

** دبیر شورایعالی امنیت ملی که این روزها در بین مردم به نماد مقاومت انقلابی در حوزه سیاست خارجی تبدیل شده، از محوطه محل اقامه نماز خارج می‌شود و در حالی که زمزمه‌های نمازگزاران درباره کاندیداتوری احتمالی او در انتخابات شنیده می‌شود، از ما می‌شنود: "شما الان به یکی از گزینه‌های جدی جریان انقلاب و گفتمان سوم تیر برای ریاست جمهوری یازدهم مطرح هستید؛ پس چرا هیچ‌گونه اعلام موضعی در این باره نمی‌کنید؟" و در ادامه جواب متواضعانه او همراه با لبخند دیگر جایی برای ادامه این بحث نمی‌گذارد"من کارگر این نظام هستم و ..."

 

** البته پاسخ متواضعانه او با یک رفتار متواضعانه تکمیل می‌شود؛ آنجا که ما با سماجت سئوالی درباره بحث هسته‌ای می‌پرسیم و پاسخی روشن از او می‌گیریم و وقتی که متوجه می‌شود ما تا میانه‌ راه بدون کفش روی آسفالت‌های داغ او را همراهی کرده‌ایم بلافاصله می‌‌ایستد و می‌گوید" این جسارت است که من با کفش ایستاده‌ام و شما بدون کفش هستید" و با ما خداحافظی می‌کند و تنهایی به سمت محل کارش می‌رود.